Vrouwen; de Kracht van Verandering
Internationale Vrouwendag staat symbool voor verzet en de strijd voor een rechtvaardige wereld, vrij van onderdrukking, onrecht en uitbuiting. Op deze dag eren we de vrouwen die deze beweging hebben gestart en betuigen we respect aan de talloze heldinnen die de lange geschiedenis van verzet belichamen – vooral de moedige Iraanse vrouwen, wier namen stralen in de geschiedenis.
Hun strijd is vandaag nog steeds gaande, al 44 jaar lang. Aan de ene kant staat het Iraanse volk, dat vecht voor vrijheid en rechtvaardigheid. Aan de andere kant een religieus fascistisch regime dat zijn macht probeert te behouden met brute onderdrukking en de dreiging van kernwapens.
Maar de tijden veranderen. De oorlogsmachine van het Iraanse regime brokkelt af, en het moment is aangebroken om de dictatuur van de ayatollahs ten val te brengen. Vrijheid strijdt tegen tirannie, en zonder twijfel zal despotisme verdwijnen. Net zoals het Iraanse volk ooit het monarchistische regime van Shah in 1979 verwierp, zullen zij ook de heersende fundamentalisten verdrijven. De idealen van vrijheid en rechtvaardigheid, die in 1979 door het Khomeini-regime werden verijdeld, klinken vandaag luider dan ooit. De opstand van het volk is onafwendbaar en zal overwinnen. Vrouwen vormen de drijvende kracht achter de maatschappelijke verandering, ontketenen de revolutie in Iran en zijn de sleutel tot een democratische toekomst.
De Geschiedenis van de Internationale Vrouwendag
Op 8 maart 1908 kwamen vrouwen in New York in opstand. Georganiseerd door de vrouwenunie, protesteerden ze voor gelijke rechten, betere arbeidsomstandigheden en stemrecht. Hoewel hun demonstratie werd onderdrukt, werd dit een historisch keerpunt dat wereldwijd aandacht vestigde op vrouwenrechten.
In 1910 stelde de Duitse activiste Clara Zetkin voor om een jaarlijkse Internationale Vrouwendag te organiseren, wat brede steun kreeg. Uiteindelijk erkenden de Verenigde Naties in 1977 officieel 8 maart als Internationale Vrouwendag, met als doel wereldwijde gendergelijkheid en vrouwenrechten te bevorderen.
Geschiedenis van de strijd van Iraanse vrouwen
De strijd van Iraanse vrouwen voor vrijheid en gelijkheid begon aan het begin van de 20e eeuw, toen zij een actieve rol speelden in de sociale bewegingen tijdens de Constitutionele Revolutie (1905-1911). In deze periode eisten zij fundamentele rechten, zoals toegang tot onderwijs, kiesrecht en gelijke kansen. Een van hun eerste overwinningen was de oprichting van meisjesscholen en het ontstaan van bewegingen die zich inzetten voor de juridische en maatschappelijke positie van vrouwen.
Na de Engelse staatsgreep in 1921 en de machtsovername door Reza Khan werd de positie van progressieve en intellectuele vrouwen steeds benauwder. Hun strijd voor mensenrechten en gendergelijkheid botste met de autoritaire structuren van de monarchie. Het regime voerde een streng onderdrukkingsbeleid, waarbij kritiek op de overheid werd gesmoord en actieve vrouwen werden vervolgd.
Velen van hen werden gevangengezet, gemarteld en psychologisch onder druk gezet om hen tot zwijgen te dwingen. Toch bleven vrouwen, ondanks zware repressie, een essentiële rol spelen in de maatschappelijke en politieke bewegingen van Iran. Hun vastberadenheid werd echter telkens geconfronteerd met nieuwe vormen van onderdrukking, waardoor de weg naar vrijheid en gelijkheid lange tijd werd geblokkeerd.
De Anti-monarchistische Revolutie van 1979 en de onderdrukking door Khomeini
De revolutie van 1979 bracht hoop op verandering, maar vrouwen waren de eerste slachtoffers van het nieuwe fundamentalistische bewind. Onder leiding van Khomeini veranderde de revolutie al snel in een religieuze dictatuur die vrouwenrechten systematisch afbrak. Tienduizenden activisten, intellectuelen en vrijheidsstrijders werden geëxecuteerd of verdwenen in gevangenissen. Meer dan 30.000 politieke gevangenen, onder wie veel vrouwen, werden in 1988 in een brute zuivering vermoord.
Toch gaven Iraanse vrouwen de strijd niet op. De vrouwenbeweging groeide uit tot de sterkste kracht tegen de religieuze dictatuur in Iran en blijft een cruciale factor in het verzet. Met de moed en vastberadenheid vormen vrouwen de spil van het verzet en de sleutel tot een democratische toekomst. Vrouwen zullen als een opkomende kracht de toekomst van een vrij Iran bepalen.
