Cyrus’ karakter

“Cyrus was de populairste koning van Pars en de stichter van een wereldrijk. Hij respecteerde de tradities en religies van de veroverde landen. De Perzen zagen hem als de vader, de geestelijkheid van Babylon en de Joden zagen hem als de Gezalfde die door Jahweh was gezonden en de Grieken zagen hem als een grote veroveraar en een slimme politicus.” In zijn Cyrusbrief beschrijft Xenophon hem als idealistisch en een ideaal bestuurder. Herodotus (de eerste Griekssprekende historicus) zegt dat de Perzen over hem als een vader spraken omdat hij vriendelijk was en niet onderbrak wat goed was voor Iraniërs.
“Cyrus had drie rijken omvergeworpen: het Medische rijk, Lydia en Babylon”, zegt Walther Hinz. Het nageslacht vergat niet dat Cyrus geen van de drie heersers doodde, noch Astyages, noch Croesus, noch Nabonidus, maar hij achtte het voldoende om ze te verbannen en zelfs een koninklijk leven te geven. Dit gedrag was ongekend in de antieke wereld en had zich voor Cyrus nooit voorgedaan.”

De veroveringen van Cyrus de Grote

Cyrus vocht eerst tegen Astyages, koning der Meden, bestormde vervolgens de hoofdstad van de Medische regering in Hegmataneh (Ekbatan) en veroverde Hegmataneh met de hulp van het leger van de Meden. Daarna versloeg hij de koning van Lydië en marcheerde naar Sard; na twee weken werd de stad Sard bezet door Iraanse troepen. Cyrus droeg de verantwoordelijkheid voor het veroveren van andere, kleinere Aziatische steden over aan zijn commandanten, keerde terug naar Ekbatan en marcheerde naar Parthia, Zaranj, Herat, Khwarazm, Bactrië, Sogdia, Gandhara, Seh Tagush en Arkhavatish.

In het voorjaar van 539 v.Chr. bereidde Cyrus zich voor op de verovering van Babylon en begon hij de oorlog met Babylon. Volgens historische documenten en de meningen van onderzoekers vond de verovering van Babylon zonder oorlog plaats en werd deze op oudejaarsavond uitgevoerd door een commandant van Cyrus genaamd Geobrow (Ugbaru). Zeventien dagen na de val van Babylon, op 29 oktober 539 v.Chr., ging Cyrus zelf de hoofdstad binnen. De verovering van Babylon markeerde een keerpunt dat tot de vorming van een groot rijk in Centraal- en West-Azië leidde, de weg vrijmaakte voor de terugkeer van verbannen Joden naar hun thuisland in het land Israël (Kanaän). Cyrus gaf ook opdracht tot de herbouw van de tempel van Jeruzalem en overhandigde het gouden en zilverwerk dat Nebukadnezar, de koning van Babylon, uit Jeruzalem had gestolen aan de Joden.
Cyrus had twee zonen, Cambyses en Bardiya, van zijn enige vrouw, Cassandane, van wie hij Cambyses als zijn kroonprins koos voordat hij naar het oosten marcheerde. Cambyses werd praktisch aangesteld als opvolger door zijn benoeming tot “Koning van Babylon”, en Cyrus droeg de zaken van dit land aan hem over. Na de dood van zijn vader organiseerde Cambyses waarschijnlijk de noordoostelijke grenzen, en in de herfst van 528 v.Chr. begon hij de aanval op Egypte en veroverde het.

De verovering van Babylon

Cyrus trok in 539 v.Chr. naar Babylon. Tegen die tijd was het volk van Babylon terneergedrukt door de onderdrukking van de Assyriërs en hun binnenvallende strijders. Ze waren voortdurend bezorgd over de veiligheid van hun families, paarden en kuddes, en ook over hun tempels. Toen Cyrus’ leger Babylon naderde hadden de mensen al over zijn karakter gehoord. Ze waren tevreden dat ze onder de heerschappij van Cyrus kwamen te staan. Om deze reden werd Babylon veroverd zonder enige oorlog of bloedvergieten.
Toen Cyrus’ commandanten in Babylon aankwamen was het daar oudejaarsavond. Geobrow (Ugbaru), die het bevel voerde over het leger van Cyrus, kwam gemakkelijk de stad binnen, maar hij ontmoette er geen tegenstand en werd vereerd door de mensen en oudsten van de stad. 17 dagen na de verovering van Babylon kwam Cyrus zelf naar Babylon en maakte de stad tot hoofdstad.
Cyrus’ inzet in Babylon was een belangrijke mijlpaal in het veranderen van de machtsverhoudingen in deze regio van West-Azië. Onder Cyrus’ onmiskenbare macht en bevel hadden de verbannen Joden de gelegenheid om na enkele honderden jaren terug te keren naar hun plaats van aanbidding in Jeruzalem. Dankzij Cyrus werden de tempels vereerd en werd de tempel van Jeruzalem herbouwd. Alle gouden en kostbare gebruiksvoorwerpen die in de tijd van Nebukadnezar uit de tempel van Jeruzalem waren gestolen werden aan de Joden teruggegeven.

De Cilinder van Cyrus, ‘s-werelds eerste handvest van de mensenrechten

Na het verslaan van Nabonidus en de bezetting van Babylon, wordt de Cilinder van Cyrus geschreven en wordt deze beschouwd als een waardevol historisch document en getuigenis. Van alle exemplaren die Cyrus aan zijn commandanten stuurde heeft slechts één ons als kleitablet bereikt. In 1971 werd een duplicaat van deze cilinder in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in de stad New York geplaatst. Vervolgens werd de in het Akkadisch geschreven tekst op cyruscilinders in alle officiële talen van de Verenigde Naties gepubliceerd.

Cyrus’ bestuur

De Grote Cyrus dwong de verslagen staten niet om te gehoorzamen en ze konden hun eigen heerser kiezen, satraap (landvoogd) genaamd. De satrapen van het Iraanse rijk genoten vrijheid van meningsuiting en vrije verkiezingen.

De wil van Cyrus de Grote:
“Ik beval hen om mijn lichaam te begraven zonder taput (kist) en mummie, zo maken mijn stukken Iraanse aarde.”

Menselijke kenmerken van Cyrus

Een van de kenmerken van Cyrus’ leger was dat hij elk land zou binnenkomen zonder de mensen schade te berokkenen. Hij vocht alleen met de strijdkrachten die naar zijn oorlog kwamen. Cyrus had zijn leger geboden om geen schade aan de burgers te veroorzaken en hun tempels en heilige plaatsen niet in brand te steken. Breng geen schade toe aan het vee en de boerderijen van de mensen in de stad. Beschouw de mensen in de veroverde steden als onze eigen mensen en behandel hen met goede wil.” De controle over de stad en de veroverde landen werd aan de eigen bevolking gegeven.

Cyrus de Grote symboliseert het recht en de gerechtigheid in de wereld.